ប្រហែលអ្នកមួយចំនួនគិតថា មិត្តដែលខ្ញុំនិយាយនោះជាស្រីហើយមើលទៅ ព្រោះធម្មតាអ្នកប្រសប់ធ្វើម្ហូបជានារី តែចៃដន្យអី មិត្តខ្ញុំម្នាក់នេះជាបុរសទេ តែប្រសប់ធ្វើម្ហូបណាស់។ យើងជាមិត្តរួមថ្នាក់នឹងគ្នា ឈ្មោះថា អ៊ីធែក/ 이 택 ជាជនជាតិចិន។ ឈ្មោះពិរោះហើយសង្ហារទៀត ហ៊ីៗៗ… កុំច្រឡំអី ខ្ញុំគ្រាន់តែនិយាយតាមការពិតទេ ពុំមានគំនិតអ្វីផ្តេសផ្តាសទេ។ ការដើមឡើយអ៊ីធែកក៏រស់នៅក្នុងអន្ទេរវាសិកដ្ឋានដូចខ្ញុំដែរ តែក្រោយមកក៏រើចេញ ព្រោះចង់រស់នៅម្នាក់ឯង។ ដោយល្បីថា អ៊ីធែកប្រសប់ធ្វើម្ហូប (លឺមិត្តស្រីៗចិនប្រាប់) មិនបង្អង់យូរ ខ្ញុំក៏ប្រាប់អ៊ីធែកថាខ្ញុំក៏ចង់ភ្លក់ស្នាដៃរបស់គេដែរ ដោយប្រាប់ថា បើមានពេល ពេលណាអញ្ជើញខ្ញុំនិងសាឃីខូឲ្យទៅផង។ ក្រោយប្រលងចប់អ៊ីធែក ក៏អញ្ជើញពួកខ្ញុំតាមខសន្យា។ ផ្ទះថ្មីនោះនៅមិនឆ្ងាយប៉ុន្មានពីសាលាទេ ដើរប្រហែល១០នាទីដល់ហើយ។ អ្វីដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើល គឺផ្ទះគេពិតជាមានរបៀបរបបនិងរៀបចំបានស្អាតល្អណាស់។
សូមប្រាប់ថា អក្សរនិងរូបភាពដែលបិទលើជញ្ជាំងនោះមិនមែនមានស្រាប់ទេ គឺអ៊ីធែកជាអ្នកបិទនិងតុបតែងដោយខ្លួនឯង
មើលគ្រែគេនែ…ស្អាតដល់ហើយ…
ថ្ងៃនោះខ្ញុំទៅជាមួយសាឃីខូនិងមិត្តជប៉ុនម្នាក់ទៀតឈ្មោះថា យូមី។
អ្វីដែលខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍គឺម៉ូដរបស់ទូដាក់សៀវភៅនេះ អ្នកច្នៃម៉ូដពិតជាមានគំនិតច្នៃប្រឌិតមែន
អ៊ីធែកមិនបានធ្វើម្ហូបចាំយើងទេ ពេលដែលយើងទៅដល់ទើបគេចាប់ផ្តើមធ្វើម្ហូប។ ចំនាយពេលប្រហែល២ម៉ោង។
អ៊ីធែកធ្វើតែម្នាក់ឯងទេ យើងមិនបានចូលរួមជួយអ្វីទាំងអស់ ព្រោះអត់ចេះធ្វើ 😦 ម្យ៉ាងដែរ សម័យនេះស្រីៗអង្គុយមើលប្រុសៗធ្វើម្ហូបវិញម្តងហើយ 🙂
អ៊ីធែកឈរធ្វើម្ហូបម្នាក់ឯង២ម៉ោងជាង ដោយអត់មានរអ៊ូរអី១ម៉ាត់!
អ៊ីធែកមានដុំដែកនេះ២ សរុប១៤គីឡូក្រាម ខ្ញុំនិងសាឃីខូក៏បានសាកលើកដែកទាំង២ដែរ មានអីលើករួចតើ! ហ៊ីៗៗ…
មកដល់ហើយៗ!! អង្គុយលេបទឹកមាត់២ម៉ោងហើយ ទីបំផុតមកដល់ហើយ 🙂
នេះនែ!! ធ្វើម្ហូបដល់ទៅ៦មុខន៎!! គេប្រាប់ថាតាមទំនៀមទំលាប់ចិន គេមិនដែលធ្វើចំនួនម្ហូបលេខសេសទេ គេធ្វើយ៉ាងហើចណាស់ ២ បើមិនអញ្ចឹងទេ ៤, ៦, ៨, …. ។ រូបនេះមានម្ហូបតែ៥ទេ នៅខ្វះ១ទៀតគឺចេកឆឹង
ម្ហូបដែលអ៊ីធែកកំពុងតែដួសនឹងហើយគឺចេកឆឹង
ក្រោយញ៉ាំហើយ ង៉ាញ់ៗម៉ង! ឡើងប៉ោងពោះមួយៗ! ហាហា… អរគុណអ៊ីធែក 😀
*Lavorn's life in KOREA* 
ច្រក់ទឹកមាត់!
😀 ក្មែងស្រែស្រក់ទឹកមាត់ហើយ
ហាហា… ^^
ជួយរកក្រដាសជូតមាត់ឲ្យគាត់ផង, មើលន៎! ហូរទឹកមាត់កាក្លាក់ហើយ 😀
អុញ គ្រាន់តែស្រក់រ៉េ អត់បានកក្លិកកក្លាក់ ឯណា, មិនអោយខាតរ៉េ តាវាជិតមកដល់ចង្កាហ្នឹង បឺតទៅវិញទាំងអស់ហ្នឹង! 😀
អូយ…គក្រិចណាស់លោកអើយ!!!! ហ៊ឺយ!! យ៉ាប់ណាស់លោកបងក្មេងស្រែ ៚ អូ ភ្លេចទៅថាគាត់ជាក្មេងស្រែ!
សួស្តី Lavorn !
រីករាយដែលបានស្គាល់ 🙂
ម្ហូបទាំងឃើញហើយស្រក់ទឹកមាត់ ហើយបើបានញ៉ាំទៀតប្រាកដជាប្រសើរមែនទែន ! (សម្លេងកូរពោះ …)
ចា៎ សួស្តី 🙂 រីករាយដែលបានស្គាល់ដូចគ្នា ^^ តែមិនគិតថាអយុត្តិធម៌ទេអី? ព្រោះអ្នកបានឃើញរូបខ្ញុំ ឯខ្ញុំមិនទាំងដឹងថាអ្នកប្រុសឬស្រី ជាពិសេសមិនបានឃើញរូបថត! 😦 អត់សុខចិត្តទេ! ហ៊ឺៗៗ…. និយាយលេងទេ តែបើបានណែនាំខ្លួនឲ្យបានច្រើនជាងនេះពិតជាល្អណាស់ 😉
ចង់ដឹង ចង់ស្គាល់ សូមចូលទៅកាន់ machmorn.wordpress.com 🙂
អូ រីករាយនិងអរគុណខ្លាំងណាស់ ^^
អេ បងស្រីស្អាតនៅកូរ៉េ ឥឡូវ បងឯងមានប្លកនឹងគេដែរផង។ អញ្ជឹងស្រួលដែរអាចទំនាក់ទំនងគ្នា ជា ខេមរះភាសាបាន។ គួរអោយចាប់អារម្មណ៌ណាស់ចំពាះអត្តបទនេះ ឆ្លុះឃើញពីការរស់នៅរបស់ និសិត្សនៅកូរ៉េ។ (ឡូយ)
អូហូ ហ៊ីៗ.. 🙂 អរគុណដែលបានសរសើរថាស្អាត ^^ ប៉ាជោរគេឡើងអៀនមុខក្រហមអស់ហើយ 🙂 តែបងមានប្លុកនេះយូរហើយតាំងពីនៅស្រុកខ្មែរម្ល៉េះណា៎ ៚
មើលអៀនឡើងខ្មៅមុខអស់! 😀
មានតែបងក្មេងស្រែនឹងហើយដែលពេលអៀនម្តងៗ មុខឡើងខ្មៅនោះ! ចំនែកខ្ញុំវិញ អត់ទេចា៎! អៀនម្តងៗមុខគេឡើងក្រហមទេចា៎ ៚ 😛
ហេស ហេស….តាក្រហមយូរៗទៅ គង់តាខ្មៅដូចតាគ្នារ៉េ!
ម្យ៉ាងដែរប្រុសៗជាអ្នកធ្វើម្ហូប ..ហើយមិនចេះរអ៊ូបន្តិចសោះទៀត។
ចឹងហើយនៅតែចិនៗមិនព្រមចូលចិត្តចង់់បានកូនប្រុស?
សួស្តីបងស្រី រីករាយដែលបានស្គាល់! ញ៉ុមអត់ហៀរទឹកមាត់ដូចបងក្មេងស្រែទេ! ហេហេ ព្រោះទើបញ៉ាំបាយហើយ។ និស្សិតខ្មែរយើងនៅស្រុកគេឡូយណាស់ណ៎ មានមិត្តភក្តិល្អៗទៀត គួរឲ្យច្រណែនដល់ហើយ !! 😀
មិនអន់ប៉ុន្មានទេ និស្សិតខ្មែរយើងនោះ 🙂
រូបគ្រែទីពីរនោះ!
គ្រែប៉ាពឹងនឹងដេកធ្លាក់មិនបែកក្បាលទេ! អត់គ្រែនៅស្រុកខ្មែរសោះ!
រីករាយ ដែរបានស្គាល់បង ស្លៃ !
ហ៊ឺៗៗ… ចា៎ រីករាយដែលបានស្គាល់ ^^
យ៉ាងម៉េចហើយបងស្រី! ការសិក្សានៅនុង?
កុំដើរលេងស្រើងពេកណា!
បំណងល្អពីវឌ្ឍនៈបាទ!
អរគុណហើយអូន… 🙂
អត់ប៉ាច់អរគុណទេ……!ហេ ហេ បងឯប្រាកដជាប៉ាកែហើយនរ
មិនជាពូកែអីប៉ុន្មានទេ ធម្មតាៗនឹងណា៎ ^^
ធម្មតាអ្នកពូកែគេមិនចេះអួតខ្លួនទេ…………
ហេហេ…. បើបានជ្រុលជាសរសើរហើយ ចឹងសុំទទួលយកចុះ ព្រោះសម័យនេះកំរមានអ្នកណាគេសរសើរណាស់ 🙂
បើបងទំនេរគួរតែមើលម្ហូប បងឯងផងអត់មានមួយណាគ្របសោះ !
ដឹងសម័យអាឡូវសម្បូររុយអត់! អរ!#$%$^*%$%&ប៉ាហែលជានៅនោះគ្មានរុយដូចនៅស្រុកខ្មែរទេ!
ចាំមានសំណាងបានទៅចាំយករុយទៅប្រលែង ចោល! ព្រោះគេមិនគិតប៉ាស្ព័រវាទេ!
ហាហា……