ដើម្បីលើកលែងទោសដល់មនុស្សជុំវិញខ្លួន ខ្ញុំបានស្វែងរកជំនួយពីសៀវភៅ..

04/13/2020 by Dory

នៅក្នុងឆាកជីវិតរបស់មនុស្សយើង នៅពេលដែលអ្នកឈានពីវ័យមួយទៅវ័យមួយ ប្រហែលជាមានមនុស្សដែលអ្នកស្រឡាញ់និងស្អប់កាន់តែច្រើនផងដែរ។ នៅក្នុងនោះដែរ ក៏ប្រហែលជាមានមនុស្សមួយចំនួនដែលបានធ្វើកំហុសដោយផ្ទាល់ ឬដោយប្រយោលទៅកាន់អ្នក ដែលខ្លះងាយនឹងឲ្យអ្នកលើកលែងទោសឬបំភ្លេចបាន តែខ្លះទៀតប្រហែលជាត្រូវការពេលវេលាសម្រាប់អ្នកដើម្បីធ្វើអារម្មណ៍ ហើយក៏មានករណីខ្លះដែលទោះបីពេលវេលាកន្លងទៅយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏អ្នកនៅតែមិនអាចលើកលែងទោសនូវកំហុសមនុស្សមួយចំនួនបានដែរ។

សម្រាប់ខ្ញុំ គឺខ្ញុំឈានចូលដល់ដំណាក់កាលមួយ ដែលខ្ញុំចង់លើកលែងទោសឲ្យមនុស្សមួយចំនួន ដែលខ្ញុំយល់ថា វាគួរតែដល់ពេលហើយ តែខ្ញុំខ្លួនឯងមិនអាចស្វែងរកហេតុផលសមស្របណាមួយប្រាប់ខ្លួនឯងដើម្បីបំភ្លេចនូវកំហុសទាំងនោះបាន។ ច្រើនថ្ងៃ ខែ ឆ្នាំកន្លងផុតទៅ ដែលខ្ញុំធ្លាប់សុំយោបល់ពីមនុស្សមួយចំនួននៅជុំវិញខ្លួនដើម្បីណែនាំខ្ញុំនូវហេតុផលដែលខ្ញុំគួរលើកលែងទោសឲ្យមនុស្សទាំងនោះ តែបន្ទាប់ពីស្តាប់ពួកគាត់ពន្យល់ហើយ ខ្ញុំនៅតែមិនអាចធ្វើចិត្តបាន។ អាចនិយាយបានថា ប្រហែលជាខ្ញុំជាមនុស្សចិត្តរឹង ឬមិនងាយបំភ្លេច ឬផ្ទុយទៅវិញ ប្រហែលជាកំហុសដែលពួកគាត់បានសាង ខ្ញុំនៅតែយល់ថា វាធំឬធ្ងន់ដែលខ្ញុំមិនអាចលើកលែងបាន?

តើអ្នកធ្លាប់ជួបស្ថានការណ៍បែបនេះដែរឬទេ? នៅពេលដែលខួរក្បាលអ្នកប្រាប់អ្នកថា មនុស្សនេះជាមនុស្សសំខាន់ដែលអ្នកមិនអាចបាត់បង់បាន ហើយអ្នកចង់លើកលែងទោសនូវកំហុសដែលគាត់បានធ្វើ តែបេះដូងអ្នកនៅតែមានអារម្មណ៍ស្អប់ ឬនៅតែទន្ទិញប្រាប់អ្នកថា កំហុសដែលគាត់បានធ្វើគឹធំធេងណាស់ មិនអាចលើកលែងឲ្យបានទេ។

រហូតមកដល់ថ្ងៃមួយ ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តស្វែងរកជំនួយដោយការជ្រើសរើសអានសៀវភៅមួយចំនួនដែលទាក់ទងនឹងការលើកលែងទោសដល់នរណាម្នាក់។ ខ្ញុំចាប់ផ្តើមដោយការ Google ទាក់ទងនឹងពាក្យដូចជា “best books for forgiveness to others…(សៀវភៅល្អជាងគេដើម្បីលើកលែងទោសឲ្យអ្នកដទៃ)”។ ជាបទពិសោធន៍ អ្នកដឹងទេ? ភាគច្រើននៃសៀវភៅបរទេសដែលនិយាយពីការលើកលែងទោស គឺច្រើនតែផ្តោតលើការលើកលែងទោសដល់ខ្លួនឯង (Self-forgiveness, Forgiving yourself) ដែលខ្ញុំយល់ថាវាមិនសូវកើតមាននៅក្នុងសង្គមខ្មែរយើងទេ ឬមួយក៏ខ្ញុំមិនដែលមានបញ្ហានឹងការបន្ទោសខ្លួនឯង ដល់ថ្នាក់មិនអាចលើកលែងឲ្យខ្លួនឯងបាន?

ត្រលប់មកប្រធានបទរបស់ខ្ញុំវិញ ទីបំផុតខ្ញុំបានរកឃើញសៀវភៅមួយចំនួនដែលនិយាយអំពីការលើកលែងទោសដល់អ្នកដទៃ។ នៅក្នុងសៀវភៅទាំងនោះ មាននិយាយពីការលើកលែងទោសដល់ខ្លួនឯង ម្តាយ ឪពុក កូន ព្រះ បងប្អូន មិត្តភក្តិ សង្សារ អ្នកធ្វើការជាមួយ ប្តី ប្រពន្ធ ។ល។ នៅពេលដែលមនុស្សផ្សេង នោះហេតុផលនិងវិធីលើកលែងទោសក៏ផ្សេងគ្នាដែរ ហេតុនេះ ការបែងចែកជំពូកនិងប្រធានបទនិយាយពីការលើកលែងទោស ឬរំងាប់ចិត្តនេះ ខ្ញុំយល់ថាល្អ។ ជាការភ្ញាក់ផ្អើល បន្ទាប់ពីអានសៀវភៅទាំងនេះ ខ្ញុំក៏អាចធ្វើចិត្តបានដោយមិនដឹងខ្លួន។ មុនពេលអានសៀវភៅទាំងនេះ បើទោះបីជាមិត្តភក្តិខ្ញុំ ឬអ្នកនៅជុំវិញខ្លួនខ្ញុំបានព្យាយាមប្រាប់នូវហេតុផលល្អៗយ៉ាងណាក្តី តែភ្លើងកំហឹងនិងអារម្មណ៍ឈឺចាប់នៅតែជាប់ដិតដាម មិនរលុបសោះ។ ប៉ុន្តែបន្ទាប់ពីអានសៀវភៅទាំងនេះហើយ ភ្លើងកំហឹងនិងអារម្មណ៍ឈឺចាប់ដែលធ្លាប់តែមាន បានរលត់ទៅបន្តិចម្តងៗឯកឯង យ៉ាងចម្លែក។ ជាលទ្ធផល ខ្ញុំបានផ្តល់ស្នាមញញឹមដល់មនុស្សដែលខ្ញុំចង់លើកលែងទោសដោយមិនដឹងខ្លួន ក្រោយពីបានអានសៀវភៅទាំងនេះ។ វាហាក់ដូចជាថ្នាំសណ្តំចិត្ត ឬឱសថដែលជួយលួងចិត្តខ្ញុំថា “រឿងទាំងនោះវាគ្រាន់តែជាអតីតកាល ហើយនរណាក៏ធ្លាប់ជួបប្រទះវាដែរ វាមិនមែនជារឿងថ្មី ឬអស្ចារ្យនោះទេ។ គេគ្រប់គ្នានៅលើលោកនេះ សុទ្ធតែធ្លាប់ឆ្លងកាត់បទពិសោធន៍នេះ ហើយគេអាចធ្វើបាន និងបំភ្លេចបាន ហើយកាលដែលចងកំហឹងវាមិនមែនជារឿងត្រឹមត្រូវនោះទេ។ គេអាចធ្វើបាន រឿងអីយើងធ្វើបានមិនបាន។” នេះជាសារនិងអ្វីដែលខ្ញុំទទួលបាន ក្រោយពីបានអានសៀវភៅទាំងនេះ ដែលខ្ញុំយល់ថា វាជាបទពិសោធន៍មួយដ៏ល្អដែលគួរចែករំលែក។ ប្រសិនបើអ្នកយល់ថា អ្នកត្រៀមខ្លួនរួចរាល់ក្នុងការលើកលែងទោសឲ្យនរណាម្នាក់ តែអ្នកគ្រាន់តែត្រូវការជំនួយដើម្បីធ្វើចិត្ត សូមសាកអានសៀវភៅទាំងនេះ ប្រហែលជាអាចជួយអ្នកបាន។ 😊

សៀវភៅមួយក្បាលដែលអ្នកដាច់ខាតគួរតែអាន! The Power

11/28/2017 by Dory

សៀវភៅមួយក្បាលដែលខ្ញុំគិតថាអ្នកគ្រប់គ្នាគួរតែអានវានៅពេលណាមួយដែលទំនេរ។ មិនចាំបាច់អានវាដោយបង្ខំពេកទេ។ អ្នកអាចអានវាដោយសន្សឹមៗ, អាចជាការអានពីរបីសន្លឹកមុនពេលចូលគេង? ឬយូរៗម្តងនៅពេលអ្នកមានអារម្មណ៍ថាចង់អាន? ឬរឹតតែពិសេស ប្រសិនបើអ្នកអាចយកសៀវភៅនេះមកអានរាល់ពេលអ្នកមានអារម្មណ៍មិនល្អ! អារម្មណ៍មិនល្អរាប់ចូលទាំងការមិនសប្បាយចិត្ត មានទុក្ខកង្វល់ អន់ចិត្ត ខឹងនរណាម្នាក់ ឬអស់កម្លាំងចិត្ត ។ល។

The Power (ស៊េរីសៀវភៅ The Secret) សរសេរដោយអ្នកនិពន្ធ Rhonda Byrne។ ខ្ញុំមិនចង់រៀបរាប់ប្រាប់អំពីលក្ខណៈពិសេស ឬអត្ថន័យនៅក្នុងសៀវភៅនេះទេ ព្រោះខ្ញុំយល់ថាអ្វីដែលខ្ញុំទទួលបានពីសៀវភៅនេះអាចខុស ឬលើស ឬខ្វះ ពីអ្វីដែលអ្នកនឹងទទួលបាន។ ខ្ញុំមិនចង់អោយការសម្រេចចិត្តអានរបស់អ្នក អាស្រ័យលើចំនុចដែលខ្ញុំយល់ថាល្អនោះទេ តែខ្ញុំចង់អោយអ្នកសាកអានសិន ហើយសឹមសម្រេចចិត្តជាក្រោយ ថាគួរអានទៅមុខទៀតឬអត់។ អ្នកណាទៅដឹងថា ការយល់ឃើញឬទទួលបានរបស់អ្នកអាចនឹងមានអ្វីប្លែកពីខ្ញុំនោះ?

យ៉ាងណាមិញ សៀវភៅនេះដែរគឺខ្ញុំបានស្គាល់វាដោយចៃដន្យបំផុត។ នៅថ្ងៃមួយដែលខ្ញុំកំពុងដើរបណ្តើរនិយាយគ្នាលេងជាមួយមិត្តភក្តិជនជាតិនេប៉ាល់ឈ្មោះ អានីស្យ៉ា, និយាយចុះឡើងក៏ចូលដល់Topicមួយ ខ្ញុំនៅសុខៗបានសួរវាថា “តើឯងជឿឬទេដែលថា បាយពីរចានដូចគ្នា ត្រូវគេយកពិសេោធដោយមួយអោយមនុស្សប្រើពាក្យល្អៗនិយាយដាក់រាល់ថ្ងៃ ហើយមួយទៀតអោយមនុស្សប្រើពាក្យអាក្រក់ៗជេប្រមាថរាល់ថ្ងៃ ដល់មួយអាទិត្យក្រោយ បាយដែលទទួលពាក្យល្អមិនមានក្លិនស្អុយនិងប្រែពណ៌អាក្រក់ខ្លាំង រីឯបាយដែលទទួលពាក្យអាក្រក់មានក្លិនស្អុយដុះផ្សិតពណ៌ខ្មៅអាក្រក់”។ វាស្រាប់តែឆ្លើយភ្លាមៗថា “រឿងអីមិនជឿ!” វាស្រាប់តែអះអាងវិញថា វាជារឿងពិតហើយធ្លាប់ត្រូវបានគេពិសោធដូចគ្នានៅបឹងក្នុងប្រទេសមួយ។ ខ្ញុំសួរវាថា ដឹងមកពីណា? វាថាអាននៅក្នុងសៀវភៅ The Power ជាសៀវភៅល្បី ហើយជាអ្វីដែលវាតែងធ្វើតម្រាប់តាម និងផ្លាស់ប្តូររបៀបគិតរបស់វា។ វាប្រាប់ថា នៅក្នុងលោកយើងនេះមានអាថ៌កំបាំងនិងកម្លាំងដែលយើងមើលមិនឃើញនិងមិនបានដឹង។ អោយតែយើងប្តូររបៀបគិត និងផ្ចង់អារម្មណ៍គិតផ្លូវវិជ្ជមាន នោះរឿងវិជ្ជមាននឹងកើតមានឡើងពិតមែន។

នៅពេលនោះអ្វីដែលជំរុញអោយខ្ញុំចង់អានសៀវភៅនេះ គឺខ្ញុំចង់អានរឿងរ៉ាវអំពីបឹងដែលត្រូវគេពិសោធនោះ ដើម្បីអោយអស់ចម្ងល់ថាតើភូតហេតុនេះពិតជាមាននៅក្នុងលោកយើងមែនឬយ៉ាងណា? តែនៅពេលដែលខ្ញុំចាប់អានសៀវភៅនេះ អ្វីដែលខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍និងទទួលបានវាធំធេងនិងលើសពីអ្វីដែលខ្ញុំរំពឹងទុកទៅទៀត។ អ្នកជឿទេ? រាល់ពេលដែលខ្ញុំខឹងនរណាម្នាក់ខ្លាំង យើងប្រាកដជាមើលឃើញម្នាក់នោះមិនល្អ ឬអ្វីៗឃើញសុទ្ធតែផ្លូវអវិជ្ជមានហើយមែនទេ? តែនៅពេលដែលអានសៀវភៅនេះ ខ្ញុំតែងមានអារម្មណ៍ស្ងប់ទៅវិញ ហើយលែងខឹងទៅទៀត។ ហេតុនេះខ្ញុំតែងយកសៀវភៅនេះមកអាន នៅពេលខ្ញុំមិនអាចរម្ងាប់ចិត្តខ្លួនឯងបាន។ ហើយខ្ញុំយល់ថា ពិភពលោកនេះនឹងស្រស់បំព្រងប្រសិនបើម្នាក់ៗត្រងត្រាប់និងអនុវត្តទៅតាមអ្វីដែលសៀវភៅនេះបរិយាយ។

**ចំនុចសំខាន់ដែលខ្ញុំស្ងើចសរសើរចំពោះសៀវភៅនេះ គឺថាវាធ្វើអោយមនុស្សយើងរស់ដោយមានក្តីសង្ឃឹមនិងសប្បាយចិត្ត។ រឿងហេតុតែមួយ តែវាអាស្រ័យទៅលើការគិតនិងទម្លាប់របស់យើងក្នុងការយល់ឃើញនិងរបៀបគិត។ ឃ្លាពីរខុសគ្នា តែមានអត្ថន័យតែមួយ, ឃ្លាពីរមានអត្ថន័យតែមួយ តែមួយស្តាប់ទៅធ្វើអោយអ្នកនិយាយនិងស្តាប់មានអារម្មណ៍វិជ្ជមាន និងមួយមានអារម្មណ៍អវិជ្ជមាន។ ក្នុងជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ យើងមិនបានចាប់អារម្មណ៍សកម្មភាពទាំងនោះទេ ហើយវាក៏មិនយឺតពេលដែរ ក្នុងការស្វែងយល់និងផ្លាស់ប្តូរអ្នកថ្ងៃនេះ!

Link សម្រាប់ដោនឡូដ >> Epub file

7 ចំណុចត្រូវយល់ដឹង សម្រាប់អ្នកចង់ដើរកម្សាន្តក្រៅប្រទេសដោយខ្លួនឯង

10/12/2017 by Dory

Post មួយនេះអាចមិនសូវមានន័យសម្រាប់លោកអ្នកដែលធ្លាប់មានបទពិសោធន៍ធ្លាប់ទៅកម្សាន្តក្រៅប្រទេសដោយមិនខ្លួនឯង មិនមែនតាមក្រុមហ៊ុនTour។ តែផុសមួយនេះសម្រាប់ជាការចែករំលែកសម្រាប់លោកអ្នកដែលចង់មានគំនិតចង់ទៅដើរលេងនៅក្រៅប្រទេសដោយខ្លួនឯង តែមិនដឹងថាគួរចាប់ផ្តើមពីចំណុចណា! វាមិនជាពិបាកទេ ហើយវាប្រហែលជាសប្បាយនិងជក់ចិត្តជាងអ្វីដែលលោកអ្នកគិត។ នេះជាការសង្ខេបត្រួសៗពីអ្វីដែលលោកអ្នកគួរយល់ដឹង មានដូចតទៅ៖

1. Visa/Master Card

ទីមួយអ្នកត្រូវមានកាតធនាគារប្រភេទ Visa ឬ Master ឬប្រភេទកាតផ្សេងទៀត ដែលអនុញ្ញាតអោយអ្នកអាចឆូត ឬដកប្រាក់នៅក្រៅប្រទេស និងធ្វើការទូទាត់សាច់ប្រាក់តាមអ៊ីនធ័រណេតបាន។ កាតដែលប្រើសម្រាប់ទូទាត់ផ្សេងៗនេះ គួរតែជាកាតទី២ ក្រៅពីកាតរបស់កុងសន្សំប្រាក់របស់លោកអ្នកផ្សេងទៀត ព្រោះអ្នកមិនចង់ប្រថុយនឹងការ Hack ដែលកើតឡើងពីការធ្វេសប្រហែសរបស់អ្នកទេ។ គួរមានកុងធនាគារលើសពី២ ដែលមួយសម្រាប់ដាក់ប្រាក់សន្សំ និងមួយទៀតសម្រាប់ប្រើទូទៅ ហើយអ្នកនឹងមិនត្រូវគេងភ័យខ្លាចប្រាក់ទាំងអស់ត្រូវបាត់នៅថ្ងៃណាមួយ។ ចំពោះការធ្វើកាត សូមសាកសួរទៅកាន់បញ្ជរធនាគារដែលលោកអ្នកកំពុងប្រើប្រាស់។

2. កក់សំបុត្រយន្តហោះ

កក់សំបុត្រយន្តហោះពិតជាសំខាន់សម្រាប់ការរៀបចំដំណើរកម្សាន្តនៅក្រៅប្រទេសដោយខ្លួនឯង។ វាមានច្រើនជម្រើសក្នុងការកក់សំបុត្រយន្តហោះ។ អ្នកខ្លះសម្រេចចិត្តថាទៅប្រទេសណាមួយ តាមរយៈតម្លៃសំបុត្រយន្តហោះនេះឯង។ ក្នុងការបញ្ជាកក់ឬទិញសំបុត្រមាន៣ជម្រើស ទី១ ទិញតាមវិបសាយលក់សំបុត្រយន្តហោះផ្សេងៗទៅតាមការនិយមលោកអ្នក, ទី២ ទិញតាមវិបសាយរបស់Airlineផ្ទាល់តែម្តង, ទី៣ ទិញតាមភ្នាក់ងារលក់សំបុត្រយន្តហោះក្នុងស្រុក។ ប៉ុន្តែមុននឹងឈានដល់ការសម្រេចចិត្តនូវជម្រើសទាំង៣នេះ ដំបូងត្រូវឆែកមើលតម្លៃសំបុត្រយន្តហោះតាមវិបសាយភ្នាក់ងារកណ្តាលដូចជា tripadvisor.com ឬ kayak.com ឬផ្សេងៗ។ នៅក្នុងវិបសាយភ្នាក់ងារកណ្តាលនោះ នឹងមានlinkចូលទៅកាន់វិបសាយលក់សំបុត្រយន្តហោះនីមួយៗទៅតាមការជ្រើសរើសរបស់អ្នក ដែលនេះជាជម្រើសទី១ដែលខ្ញុំបាននិយាយខាងលើ។ ជម្រើសទី២ លោកអ្នកអាចនឹងជ្រើសរើសប្រសិនបើតម្លៃធូរថ្លៃជាង ឬហេតុផលផ្សេងៗ។ រីឯជម្រើសទី៣ លោកអ្នកអាចនឹងជ្រើសរើសប្រសិនបើលោកអ្នកមិនចង់បញ្ជាទិញតាមអ៊ីនធ័រណេត ដោយគ្រាន់តែប្រគល់សាច់ប្រាក់ ទៅភ្នាក់ងារក្នុងស្រុក តែត្រូវអោយច្បាស់ថា ភ្នាក់ងារនោះជាភ្នាក់ងារដែលលោកអ្នកអាចទុកចិត្តបាន។

P.S ក្នុងការសម្រេចចិត្តទិញសំបុត្រយន្តហោះ អ្វីដែលលោកអ្នកត្រូវគិតពិចារណា គឺតម្លៃ រយៈពេលហោះហើរ ក្រុមហ៊ុនអាកាសចរណ៍(សេវាកម្ម) និងលក្ខខណ្ឌពេលប្តូរថ្ងៃហោះ ឬលុបជើងហោះហើរ (គោលការណ៍ និងសំណងខុសៗគ្នា)។

3. ការស្នើទិដ្ឋការ (Visa)

ទិដ្ឋការ ឬវីស្សា ក៏អាចជាកត្តាមួយដ៏សំខាន់ក្នុងការជ្រើសរើសប្រទេសណាមួយថាគួរត្រូវទៅដែរ។ លោកអ្នកអាចចាប់ផ្តើមពីប្រទេសដែលពុំចាំបាច់ត្រូវរត់ការទិដ្ឋការ សម្រាប់ប្រទេសកម្ពុជាយើង។ បើជាប្រទេសដែលមិនត្រូវការទិដ្ឋការពីកម្ពុជា នោះចំណុចនេះជាចំណុចស្រួលជាងគេ ឬអាចរំលងបាន។ ប៉ុន្តែធ្វើយ៉ាងម៉េចដឹងថា ប្រទេសណាត្រូវការទិដ្ឋការ ប្រទេសណាមិនត្រូវការ? នេះជាអ្វីដែលត្រូវនិយាយ! ងាយស្រួលទេ តែលោកអ្នកត្រូវចំណាយពេលSearch ក្នុង Google បន្តិច។ អ្វីដែលលោកអ្នកត្រូវធ្វើនោះគឺ ចំណាយពេលអានពីគោលការណ៍អំពីការស្នើទិដ្ឋការទៅកាន់ប្រទេសដែលលោកអ្នកចង់ទៅ។ ឧទាហរណ៍ អ្នកចង់ទៅឌូបៃ នោះគ្រាន់តែGoogle ថា “Visa to Dubai” នោះនឹងមានlinkជាច្រើនភ្ជាប់ទៅកាន់ព័ត៌មានផ្សេងៗអំពីទិដ្ឋការទៅឌូបៃ។ នៅក្នុងព័ត៌មានដែលប្រាប់ គេនឹងប្រាប់ពីបញ្ជីប្រទេសដែលលើកលែងទិដ្ឋការទៅឌូបៃ(Free visa), ឬប្រទេសដែលអាចស្នើទិដ្ឋការពេលទៅដល់ក្នុងព្រលានយន្តហោះ(Visa on Arrival), ឬប្រទេសដែលអាចសុំទិដ្ឋការតាមអ៊ីនធ័រណេតបាន (e-Visa), ឬក៏ប្រទេសដែលត្រូវស្នើទិដ្ឋការនៅស្ថានទូតផ្ទាល់។ ជម្រើសចុងក្រោយដែលត្រូវទៅស្ថានទូតផ្ទាល់នេះ អាចស្មុគស្មាញបន្តិច តែបើយើងមានឯកសារគ្រប់គ្រាន់ វាមិនស្មុគស្មាញប៉ុន្មានទេ។ ប្រទេសដែលមានស្ថានទូតនៅកម្ពុជា មិនជាបញ្ហាទេ តែប្រទេសខ្លះពុំមានស្ថានទូតនៅកម្ពុជា តម្រូវអោយអ្នកត្រូវធ្វើដំណើរទៅកាន់ប្រទេសជិតខាង ដូចជាថៃ ឬវៀតណាម ដើម្បីស្នើសុំទិដ្ឋការ។ ហើយការស្នើទិដ្ឋការទៀតសោត សូមចំណាយពេលអានព័ត៌មានបន្តិចទៅ អំពីឯកសារដែលត្រូវត្រៀម ដើម្បីកុំអោយខាតពេលវេលាទៅមកម្តងជាពីរដង។

4. ស្វែងរកកន្លែងចង់ទៅ (Tour Places)

បន្ទាប់ពីកក់សំបុត្រយន្តហោះបាន រឿងទិដ្ឋការក៏រត់ការចប់ នោះសឹមយើងចាប់ផ្តើមរុករកកន្លែងដែលយើងគួរទៅលេងនៅប្រទេសនោះ។ ខ្ញុំសូមណែនាំអោយអ្នកចាប់ផ្តើមស្វែងរកនិងស្វែងយល់ដោយខ្លួនឯងសិន ជាជាងសុំយោបល់អ្នកដទៃ ឬសួរអ្នកធ្លាប់ទៅតែម្តង។ វាងាយស្រួល និងសប្បាយជក់ចិត្ត ជាងអ្វីៗដែលបានមកស្រាប់ៗ! ទី១ ត្រូវដឹងថាអ្នកទៅប៉ុន្មានថ្ងៃ ហើយនឹងស្ថិតនៅតំបន់ឬទីក្រុងមួយណា? ដូចនេះយើងជ្រើសរើសកន្លែងដើរ អាស្រ័យចំនួនថ្ងៃដែលលោកអ្នកត្រូវដើរ។ គ្រាន់តែវាយ ឈ្មោះប្រទេស/ទីក្រុង ហើយសរសេរថា “Top places to visit” ក្នុងGoogle នោះអ្នកនឹងឃើញឈ្មោះនឹងរូបថតជាច្រើន។ ជ្រើសរើសកន្លែងណាដែលមើលទៅ គួរអោយទាក់ទាញប្រហែល៥ ទៅ១០ ហើយចំណាយពេលអានព័ត៌មានអំពីកន្លែងនីមួយៗបន្តិច។ ពិនិត្យមើលទីតាំង តម្លៃសំបុត្រចូលទស្សនា និងឆែកមើលរូបថតអ្នកធ្លាប់ទៅ ថាតើគួរអោយទាក់ទាញដែរឬទេ។ តែប៉ុណ្ណឹងរួចជាស្រេច!

5. កក់កន្លែងស្នាក់នៅ (Hotels)

កក់កន្លែងស្នាក់នៅ ឬ Hotel មិនពិបាកទេ តែមិនគួរធ្វេសប្រហែសដែរ ប្រយ័ត្នស្តាយក្រោយ។ អ្វីដែលជាសុបិនអាក្រក់នោះគឺកខ្វក់ ហើយមិនសូវសុវត្ថិភាព ដូចជាទីតាំងនៅឆ្ងាយពីទីប្រជុំជនខ្លាំង ផ្លូវដើរចូលទៅស្ងាត់ខ្លាំង ឬទីប្រជុំជនពេកដែលនាំអោយថ្លង់គេងមិនបាន ។ល។ ទី១ បន្ទាប់ពីជ្រើសកន្លែងដើរកម្សាន្តហើយ យើងអាចដឹងថាតំបន់ណាគួរស្នាក់នៅ។ កន្លែងដែលស្នាក់នៅ គួរនៅជិតឬងាយស្រួលស្វែងរកពីចំណតមធ្យោបាយធ្វើដំណើរសាធារណៈដូចជា Bus, Subway, Train ។ល។ បន្ទាប់ពីត្រូវចិត្តអំពីតម្លៃ និងទីតាំងរបស់កន្លែងដែលចង់ស្នាក់នៅហើយ ដាច់ខាតត្រូវអាន Review របស់អ្នកធ្លាប់ទៅគេងនៅទីនោះ ថាល្អអ្វី មិនល្អអ្វី។ កន្លែងមិនសូវថ្លៃ វាមិនល្អគ្រប់ដប់នោះទេ តែត្រូវអោយដឹងថា លោកអ្នកយល់ដឹងអំពីវានិងអាចទទួលយកបាន។ ការកក់និងអានReviewរបស់អតិថិជន អាចចូលទៅវិបសាយ Agoda.com, Tripadvisor.com, Booking.com។

6. ជ្រើសរើសមធ្យោបាយធ្វើដំណើរ (Transportation)

បន្ទាប់ពីជ្រើសរើសកន្លែងដើរ និងកន្លែងគេង លោកអ្នកត្រូវសម្រេចចិត្តអំពីមធ្យោបាយធ្វើដំណើរពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយទៀត ដោយមិនត្រូវគិតថា ចាំទៅដល់ចាំគិតនោះទេ។ ឡានក្រុង និងរថភ្លើង ជាមធ្យោបាយទី១ ដែលលោកអ្នកត្រូវគិត, តែមិនមែនគ្រប់ប្រទេស ឬគ្រប់តំបន់ក្នុងប្រទេស មានគ្រប់ចំណតឡានក្រុង/រថភ្លើងទេ។ ត្រូវស្វែងយល់ពីតម្លៃមធ្យោបាយនីមួយៗ និងរយៈពេលធ្វើដំណើរផងដែរ ពិសេសចំពោះផ្លូវឆ្ងាយ ឆ្លងខេត្តមួយទៅខេត្តមួយ។ ថោកតែប្រើពេលយូរ ថ្លៃតែចំណាយពេលតិច សុទ្ធតែជាអ្វីដែលលោកអ្នកត្រូវគិតជាមុន។ ប្រសិនបើសម្រេចចិត្តជិះឡានក្រុង ឬរថភ្លើង ត្រូវអោយដឹងថាទៅទិញសំបុត្រនៅឯណា ច្រកណា។ ត្រូវចាំថា នៅពេលទៅដើរលេងក្រៅប្រទេស គឺយើងដើរទៅតាមអ្វីដែលយើងបានរៀបគម្រោងរួចរាល់ជាស្រេច នោះទើបមិនខាតពេលវេលានិងថវិការ ហើយមិនស្លន់ស្លោរទៀតផង។ ទី២ គឺតាក់ស៊ី ឬតុកៗ ទៅតាមការនិយមរបស់ប្រទេសនីមួយៗ តែការជិះសេវាកម្មទាំងនេះ ដើម្បីជៀសវាងត្រូវគេកោរឬពន្លើសតម្លៃ លោកអ្នកក៏គួរត្រូវស៊ើបៗពីតម្លៃដែលនឹងត្រូវចំណាយមុនដែរ។

P.S ចំណាយពេលអានបន្តិចពី Blog ឬ វិបសាយរបស់អ្នកផ្សេងដែលបានធ្វើដំណើរទៅកាន់ប្រទេសនោះអំពីមធ្យោបាយដែលគាត់បានជ្រើសរើស និងបទពិសោធន៍របស់គាត់។ ហើយត្រូវអោយច្បាស់អំពីទីតាំងនីមួយៗ និងការធ្វើដំណើរពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយ។

7. Back up Plan

Back up Plan ឬដែលខ្ញុំហៅថាការរៀបចំជាមុនសម្រាប់គ្រាអាសន្ន។ គ្រាអាសន្ន? មិនចាំបាច់រឿងអាក្រក់កើតឡើង ទើបហៅថាគ្រាអាសន្នទេ តែជាការអោយមានទំនុកចិត្ត និងជាអ្វីដែលខ្ញុំយល់ថាសំខាន់ តែអ្នកខ្លះគាត់មិនសូវចាប់អារម្មណ៍ទេ។ អ្វីទៅជា Back up Plan ដែលខ្ញុំចង់និយាយ? ដូចអ្វីដែលខ្ញុំបានរៀបរាប់ខាងលើ វានឹងបន្សល់ទុកអោយលោកអ្នកនូវNotesនិងឯកសារជាច្រើន ដូចជាសំបុត្រយន្តហោះ E-ticket, វិក្ក័យបត្រកក់សណ្ឋាគារ, ទីតាំងសណ្ឋាគារ, បញ្ជីកន្លែងត្រូវទៅ, បញ្ជីមធ្យោបាយត្រូវជិះ, និងការកត់ចំណាំផ្សេងៗ។ ទាំងអស់នេះ ប្រហែលលោកអ្នកនឹងរក្សាទុកក្នុងទូរស័ព្ទដៃលោកអ្នកពេលដើរលេង។ តែករណីដែលទូរស័ព្ទអស់ថ្ម ឬបាត់ទូរស័ព្ទ នឹងធ្វើយ៉ាងម៉េចវិញ? គ្មានអ្វីត្រូវបារម្ភទេ សូមកត់នូវNotesទាំងអស់ដែលលោកអ្នកគិតថានឹងចាំបាច់ត្រូវដឹង(ដូចបានរៀបរាប់)ដាក់លើក្រដាសមួយសន្លឹក ហើយទុកវាក្នុងវ៉ាលីនៅកន្លែងដែលមិនដកប្រើចុះឡើងៗ (ជៀសវាងដាក់ក្នុងកាបូបលុយ)។ ទី២ថតរូបក្រដាសNoteនោះ និងទុកFiles ផ្សេងទៀតដែលចាំបាច់ដូចជាឯកសារដែលបានរៀបរាប់ បូករួមរូបថតលិខិតឆ្លងដែន អត្តសញ្ញាណប័ណ្ណ ។ល។ ទុកក្នុង Cloud Drive ណាមួយសម្រាប់បើកមើលបាន ពេលលោកអ្នកត្រូវការ។ Back up Plan ឬ Plan B នេះ អាចជាទំនុកចិត្តមួយមិនអោយលោកអ្នកស្លន់ស្លោរពេលលោកអ្នកជួបរឿងអ្វីមួយដែលមិនបានគ្រោងទុកជាមុន។

<<សំណាងល្អ!>>

មើលរឿងយ៉ាងម៉េចឲ្យល្អមើលនិងជក់ចិត្ត?

08/29/2017 by Dory

អ្នកដែលចូលចិត្តមើលរឿង ប្រាកដជាមើលរឿងមិនចេះធុញ តែអ្នកដែលមិនសូវចូលចិត្ត ច្បាស់ជាឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីអ្នកខ្លះមើលរឿង Movie រហូតមិនចេះធុញ? តើពួកគេទាំងនោះទំនេរអត់ការងារធ្វើឬយ៉ាងណា?

លើកមុនខ្ញុំធ្លាប់សរសេរអំពីការមើលរឿងប្រៀបដូចការអានសៀវភៅមួយក្បាល តែថ្ងៃនេះចង់ចែករំលែកអំពីភាពខុសគ្នារវាងអ្នកចូលចិត្តនិងអ្នកមិនសូវចូលចិត្តមើលរឿង។ អ្នកនឹងស្វែងយល់ថា តើចំណុចណាខ្លះដែលអ្នកមិនដែលចាប់អារម្មណ៍។

ដំបូងអ្នកត្រូវដឹងថា រឿងនីមួយៗមុននឹងចេញជាវីដេអូឲ្យលោកអ្នកអង្គុយមើល វាត្រូវឆ្លងកាត់ច្រើនដំណាក់កាល ហើយវាជាសមិទ្ធផលរបស់មនុស្សច្រើននាក់បូកបញ្ចូលគ្នា។ ទោះបីរឿងមួយ វាមិនអាចល្អពី១ដល់១០ តែនៅពេលមើល យើងជាអ្នកមើលអាចកត់សម្គាល់ថាតើរឿងនេះធ្វើបានល្អនៅចំណុចល្អត្រង់ណាខ្លះ ដែលនេះនឹងទាមទារឲ្យអ្នកចាប់អារម្មណ៍គ្រប់ចំណុចពីដើមដល់ចប់និងមិនចេះធុញ។ បើរៀបរាប់អោយខ្លីៗពីចំណុចដែលខ្ញុំតែងចាប់អារម្មណ៍នៅពេលមើលរឿងម្តងៗមានដូចតទៅ៖

ត្រូវចាំថា រឿងនីមួយៗចាប់ផ្តើមឡើងដោយការនិពន្ធរបស់អ្នកនិពន្ធបែបជាសៀវភៅអាន បន្ទាប់មកប្រសិនបើគេចង់យកសាច់រឿងនោះទៅធ្វើជាភាពយន្ត គេត្រូវដកស្រង់និងជ្រើសរើសខ្លឹមសារ ឈុតឆាក និងបន្ថែមបន្ថយសេណារីយ៉ូ(ប៉ារ៉ូលនិយាយ)របៀបជាMovie ព្រោះការបង្ហាញដោយការសរសេរនិងរូបភាព មានពេលកំណត់និងតិចនិកខុសគ្នា។ បន្ទាប់មកប្រាកដជានឹងត្រូវជ្រើសរើសប្លង់និងកន្លែងថតឲ្យសមស្របនឹងសាច់រឿងនិងជាទីចាប់អារម្មណ៍។ ដំណាក់កាលបន្ទាប់ គឺការជ្រើសរើសតួអង្គសម្តែង ការជ្រើសរើសតួសម្តែងឲ្យត្រូវនឹងសាច់រឿង ក៏ជាទេពកោសល្យមួយដែរ ទោះបីតួសម្តែងបានល្អយ៉ាងណាក្តី តែបើរូបរាងគាត់មិនស៊ីគ្នានឹងសាច់រឿង នោះក៏មិនទទួលបានជោគជ័យដែរ។ ចប់ពីនេះ គឺចូលដល់ដំណើរការថត ដែលជាទឹកស្នាដៃចេញពីអ្នកដឹកនាំរឿង(Director), ឧបករណ៍ថត, ការរៀបចំប្លង់និងចាប់ប្លង់ថត, និងការសម្តែងរបស់តួអង្គ។ ត្រង់ចំណុចនេះ ខ្ញុំយល់ថាឧបករណ៍ថតនិងការរៀបប្លង់ថតគឺសំខាន់ខ្លាំង ព្រោះគេអាចមើលនិងវិភាគចំណុចនេះដោយគ្រាន់តែមើលឈុតខ្លីៗក្នុង Trailer រឿងនីមួយៗ នោះគេអាចដឹងបាន ហេតុនេះប្រសិនបើចំណុចនេះខ្សោយ នោះអ្នកមើលក៏អាចសម្រេចចិត្តមិនមើលបានដែរ។ ចំណុចបន្ទាប់គឺការកាត់តវីដេអូ បញ្ចូលបច្ចេកទេសសម្លេង និងប្រើក្រាហ្វិកកុំព្យូទ័រ ដែលជាកិច្ចបង្ហើយបុណ្យនៃការបង្កើតMovie។ ១ចំណុចចុងក្រោយដែលជាចំណុចសំខាន់មួយដែរ ដើម្បីទាក់ទាញឲ្យអ្នកមើលសម្រេចចិត្តមើលរឿងណាមួយ គឺការជ្រើសរើសឈុតនិងបច្ចេកទេសឲ្យចេញជាTrailerមួយគួរឲ្យទាក់ទាញនិងចង់មើល។

ដំណាក់កាលដែលបានរៀបរាប់នេះ គឺមិនមែនកើតចេញពីមនុស្សតែម្នាក់នោះទេ។ ដូចនេះរឿងមួយល្អឬមិនល្អមិនមែនផ្អែកលើមនុស្សណាម្នាក់ ហើយនៅពេលយើងមើលរឿងក៏មិនមែនមើលតែរឿងតែមួយមុខនោះឡើយ។ រឿងខ្លះមើលចប់ខ្ញុំសរសើរការជ្រើសប្លង់ រឿងខ្លះមើលចប់ខ្ញុំសរសើរតួសម្តែង ។ល។ នេះគ្រាន់តែជាការសង្ខេបតែប៉ុណ្ណោះ តែតាមរយៈការសង្ខេបនេះ តើលោកអ្នកមានកត់សម្គាល់ថា តើចំណុចមួយណាដែលអ្នកមិនដែលបានចាប់អារម្មណ៍ដែរឬទេ? គឺខ្ញុំចង់ប្រាប់ថា អ្នកដែលចូលចិត្តមើលរឿង គឺពួកគាត់ប្រហែលដូចជាខ្ញុំដែរ គឺតែងចាប់អារម្មណ៍ចំណុចទាំងអស់ដែលបានរៀបរាប់ ដូចនេះពេលមើលរឿងបណ្តើរខ្ញុំតែងស្ញប់សរសើរត្រង់ចំណុចដែលធ្វើបានល្អ ពិសេសគំនិតថ្មីៗទាំងសាច់រឿង បច្ចេកទេសថត ការសម្តែង។ល។ ហេតុនេះទើបអ្នកខ្លះមើលរឿងជក់ចិត្តពីដើមដល់ចប់ អ្នកខ្លះគេងលក់កំពុងមើលក៏មាន។

1. សាច់រឿង

មានភាពយន្តខ្លះកើតចេញដោយផ្អែកលើសៀវភៅដែលភាគច្រើនជាBestseller Books។ ប្រសិនបើខ្ញុំមិនដែលបានអានសៀវភៅនោះពីមុន នោះខ្ញុំប្រាកដជាស្ញប់សរសើរត្រង់ចំណុចណាមួយដែលប្លែកនិងអស្ចារ្យចំពោះសាច់រឿងដែលបានសរសេរ។ ទោះបីរឿងពិតក្តី ប្រឌិតក្តី តែគំនិតនិងការប្រទាក់សាច់រឿងឲ្យល្អ មិនមែននរណាចេះតែនឹកឃើញបានទេ។

2. ការជ្រើសឈុតនិងបន្ថែមសេណារីយ៉ូ

ប្រសិនបើលោកអ្នកធ្លាប់បានអានសៀវភៅរឿងដែលបម្រុងនឹងមើលហើយក្តី តែប្រាកដណាស់ឈុតក្នុងភាពយន្តនឹងមិនអាចក្បោះក្បាយដូចក្នុងសៀវភៅនោះទេ។ ជួនកាលឈុតក្នុងរឿង អាចនឹងមិនទៅតាមលំដាប់លំដោយដូចក្នុងសៀវភៅ ជាពិសេសការបង្កើតប៉ារ៉ូលនិយាយឲ្យតួសម្តែងដើម្បីឲ្យលោកអ្នកសើចឬកំសត់ ក៏មិនមែនចេះតែកើតចេញមកស្រាប់ៗនោះដែរ។ ប្រសិនបើលោកអ្នកចេះមើលនិងកត់សម្គាល់នូវថ្វីអ្នករៀបចំ ដោយមិនមែនចេះតែមើលចោលៗ នោះអ្នកនឹងថាមើលរឿងដោយជក់ចិត្តមួយកម្រិតថែមទៀត។

3. ប្លង់និងទីកន្លែងថត

ការជ្រើសទីកន្លែងថត និងរៀបប្លង់ថតឲ្យត្រូវនឹងសាច់រឿងនិងកាលៈទេសៈពិតជាសំខាន់។ ការចេះចាប់ប្លង់ឲ្យប្រទាក់ក្រឡាគ្នា អាចជួយឲ្យរឿងកាន់តែល្អមើលបន្ថែមទៀត។ ឈុតខ្លះត្រូវថតពីលើ ឬឈុតខ្លះត្រូវថតយកប្លង់ឆ្ងាយឬជិត សុទ្ធតែរួមចំណែកឲ្យគុណភាពរឿងល្អមិនគួរឲ្យធុញ។ រឿងខ្លះសាច់រឿងល្អមើល តែអ្នកថតអន់ដោយមិនចេះប្តូរប្លង់កាមេរ៉ាចុះឡើងអាចធ្វើឲ្យភាពយន្តទៅជាសាំនិងមិនជក់ចិត្ត។ ពិសេសឈុតវាយគ្នាប្រភេទAction បើអ្នកថតមិនចេះថត ប្រាកដជាមើលទៅភ្លាវៗមិនដូចមែនទែន។ បើរឿងដែលថតបានល្អ នោះតួសម្តែងពុំចាំបាច់វាយមែនទែន ឬដួលមែនទែនក៏បាន វាស៊ីសងទៅលើការចាប់ប្លង់ឲ្យមើលទៅលឿនដូចមែនទែន។ ត្រង់ចំណុចនេះ គឺបន្ទោសទៅលើអ្នកដឹកនាំDirector មិនមែនតួសម្តែងនោះទេ។

4. តួសម្តែង

តួសម្តែងចែកចេញជាការជ្រើសតួ និងទេពកោសល្យសម្តែង។ មានភាពយន្តច្រើនក្រែល ដែលទទួលបរាជ័យដោយសារការជ្រើសតួមិនសមនឹងសាច់រឿង ដូចជាតួត្រូវភ្នែកធំ បែរយកតួភ្នែកតឹង ឬតួត្រូវស្បែកខ្មៅ បែរយកតួស្បែកស ឬសូម្បីតែពណ៌សក់ កំពស់ កាយសម្បទា និងតុងនិយាយ។ ឧទាហរណ៍ ភាសាអង់គ្លេសដូចគ្នា តែបើតួកើតនៅអង់គ្លេស នោះគាត់ត្រូវនិយាយតុងអង់គ្លេស មិនអាចប្រើតុងអាមេរិចបានទេ។ ជួនកាលសាច់រឿងល្អមើល តែតួមិនសូវស្អាតឬមិនសម នោះអ្នកមើលក៏មិនសូវសប្បាយចិត្តដែរ។ រីឯទេពកោសល្យសម្តែង ខ្ញុំតែងសម្គាល់មើលត្រង់ទឹកមុខរបស់តួអង្គ មិនមែនកាយវិការដើរឈរអង្គុយរបស់គាត់ទេ។ ជាទូទៅ បើទឹកមុខគាត់ធ្វើចេញមកដូចពិតៗ ហើយប្រើសម្លេងនិយាយបានល្អមិនដូចទន្ទេញនោះ នោះខ្ញុំសរសើរការសម្តែងគាត់បានល្អ។ ហើយជាទូទៅ ប្រសិនបើខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍តួណាសម្តែងបានល្អ ខ្ញុំតែងឆែកមើលពីរឿងផ្សេងៗរបស់គាត់ជាបន្តទៀត។

5. អ្នកដឹកនាំរឿង

អ្នកដឹកនាំរឿងជាជនសំខាន់ជាងគេដែលគេគ្រប់គ្នាតែងឲ្យតម្លៃចំពោះរឿងនីមួយៗ តែអ្វីដែលអ្នកមើលត្រូវចាប់អារម្មណ៍មិនមែនបុគ្គលដឹកនាំរឿងទេ តែជាសមិទ្ធផលរបស់គាត់ទៅវិញ ព្រោះដូចដែលបានរៀបរាប់ ប្លង់ថត ប្លង់កាមេរ៉ា និងការបញ្ជារបស់គាត់ទៅលើតួសម្តែង ជាអ្វីដែលយើងនឹងមើលឃើញនៅក្នុងភាពយន្ត ហេតុនេះប្រសិនបើអ្នកដឹកនាំពូកែតែការបញ្ជានិងពន្យល់តួសម្តែង តែមិនបានស៊ីជម្រៅពីប្លង់ថតនិងការចាប់ប្លង់កាមេរ៉ា ឬដែលហៅថាទេពកោសល្យស្រម័យរបស់គាត់មិនសូវសម្បូរបែប នោះរឿងចេញមកក៏មិនសូវគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ដែរ។

6. ឧបករណ៍ថត និងក្រាហ្វិកកុំព្យូទ័រ

បន្ទាប់ពីចេះមើលរឿងច្រើនមក ខ្ញុំមិនសូវចូលចិត្តមើលរឿងប្រភេទ Budget Movie ប៉ុន្មានទេ។ ហេតុនេះមុនពេលមើលរឿងណាមួយ ខ្ញុំតែងឆែកមើលTrailerសិន ដើម្បីពិនិត្យមើលប្លង់ថត គុណភាពវីដេអូ និងក្រាហ្វិកកុំព្យូទ័រថាតើល្អដែរឬទេ។ រឿងទាំងនោះ គឺថតឲ្យតែបានៗ មិនសូវជាដោយសំរិតសំរាំងនោះទេ។ ឧទាហរណ៍ ប្លង់ថតចេញមកទាំងដុលៗមិនបាន Focus ទៅលើអីមួយឲ្យប្រាកដ, ក្រាហ្វិកកុំព្យូទ័រទៀតសោតបែបអន់ៗ ដូចជាឈុតផ្ទុុះ ភ្លើង គ្រាប់កាំភ្លើង ឬឈាម ។ល។ មើលទៅមិនដូចពិតអីបន្តិចសោះ។ រឿងទាំងនោះច្រើនចេញពីផលិតកម្មតូចៗដែលខ្វះធនធាន។

7. Trailer

Trailerជាវីដេអូសង្ខេបខ្លីឲ្យយើងដឹងពីសាច់រឿងត្រួសៗ និងជាឱកាសបញ្ចុះបញ្ចូលទស្សនិកជនឲ្យសម្រេចចិត្តមើលរឿងណាមួយ។ រឿងខ្លះ Trailer ជក់ចិត្តខ្លាំង តែដល់រឿងមែនទែន មើលទៅសាំច្រើនខុសពីអ្វីដែលរំពឹង វាក៏ធ្វើឲ្យអ្នកមើលខកចិត្ត, តែរឿងដែលល្អមើលសោះ តែTrailerវិញអន់មិនគួរឲ្យចង់មើល តើនរណានឹងមើលទៅ? ហេតុនេះចំណុចនីមួយៗសុទ្ធតែសំខាន់។

សរុបទៅ នេះគ្រាន់តែជាការចែករំលែកនូវបទពិសោធន៍របស់ខ្ញុំ ក្នុងនាមជាអ្នកដែលចូលចិត្តមើលរឿង មិនថារឿងប្រភេទអ្វី (សូមដករឿងបែបរន្ធត់ខ្មោច Horror ចេញ ព្រោះខ្លាចខ្មោច) គឺខ្ញុំតែងរកមើលជានិច្ច។ មួយថ្ងៃខ្ញុំរឿងយ៉ាងហោចណាស់ក៏មួយ ថ្ងៃទំនេរមើលរឿងចប់បាន3ទៅ4រឿងក៏មាន។ មិត្តភក្តិតែងឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីខ្ញុំចូលចិត្តមើលរឿងម្ល៉េះ? មើលរហូតចឹង មិនចេះធុញទេអី? តែខ្ញុំចង់ប្រាប់វិញថា ការមើលរឿង វាគ្រាន់តែជាការរំសាយអារម្មណ៍ត្រឹម2ទៅ3ម៉ោងក្នងមួយថ្ងៃឲ្យស្ងប់ចិត្ត ផ្តោតទៅលើសាច់រឿង។ ហើយរឿងនីមួយៗទៀតសោត វាសុទ្ធតែមានតម្លៃអប់រំ អត្ថន័យ មេរៀនជីវិត ចំណេះដឹងថ្មីៗ បទពិសោធន៍ ពិសេសវាបង្កើនផ្នែកភាសាបរទេសផងដែរ។ ខ្ញុំមើលឃើញផលប្រយោជន៍ជាច្រើនពីការមើលរឿងនីមួយៗ ហើយវាមិនបានធ្វើឲ្យខ្ញុំខាតពេលវេលាអត់ប្រយោជន៍នោះទេ 😉

កុំមាក់ងាយឬមើលស្រាលការកម្សាន្តរបស់អ្នកដទៃ

07/04/2016 by Dory

មនុស្ស១០០នាក់ មានចិត្តនិងការគិតខុសគ្នាទាំង១០០នាក់។ តែជារឿយៗ ខ្ញុំតែងសង្កេតឃើញមនុស្សជាច្រើនភ្លេចគិតដល់ចំណុចមួយនេះ ទោះបីតាមពិតទៅ ពួកគាត់ដឹងពីរឿងមនុស្សមានចិត្តខុសគ្នាក៏ដោយក្តី។ ឬសូម្បីអ្នកកំពុងអានអត្ថបទនេះ ក៏ពេលខ្លះភ្លេចខ្លួន មាក់ងាយនឹងទង្វើដែលខ្ញុំឲ្យឈ្មោះថាកម្សាន្តនេះផងដែរ។ បើចង់ដឹងថាពិតឬមិនពិត សូមអានដោយយកចិត្តទុកដាក់ និងសាកប្រមើលគិតមើលម្តងទៀត 🙂

ដំបូង ពាក្យ”ការកម្សាន្ត”នេះ ខ្ញុំចង់សំដៅលើសកម្មភាព ឬចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់មនុស្សម្នាក់ៗដែលកើតមក មានទំនោរឬធ្វើវាឡើងដោយចេតនាទៅតាមចិត្តចង់ (Hobby, Entertainment, 취미)។ ខ្ញុំមិនដឹងថា លោកអ្នកកំពុងអាន មានការកម្សាន្តមួយនេះឬអត់ ឬវាមានន័យនិងសារៈសំខាន់ប៉ុណ្ណាសម្រាប់អ្នកនោះទេ, ប៉ុន្តែសម្រាប់មនុស្សជាច្រើនឬគ្រប់គ្នា តែងមានឬអនុវត្តការកម្សាន្តមួយនេះដើម្បីកំដរជីវិតពួកគេ ហើយវាមានអត្ថន័យសម្រាប់បុគ្គលផងដែរ។ ការកម្សាន្តសាមញ្ញដែលយើងតែងឃើញ មានដូចជា ការអាន និពន្ធ/សរសេរ ដេរប៉ាក់ គូរគំនូរ ច្រៀង សិប្បកម្ម ស្រាវជ្រាវ ។ល។ ការកម្សាន្តមួយចំនួនកើតចេញពីទេពកោសល្យ និងនិស្ស័យរបស់មនុស្សម្នាក់, ការកម្សាន្តមួយនេះគេអាចធ្វើវាដោយប្រសព្វជាងមនុស្សធម្មតាដទៃទៀត ដូចជាការគូរគំនូរ ឬច្រៀងជាដើម។ ការកម្សាន្តខ្លះ មនុស្សមួយចំនួនជ្រើសរើសវាដោយចេតនា ដោយហេតុផលផ្សេងៗ ដូចជា ដើម្បីបំបាត់ភាពអផ្សុក ចំណាប់អារម្មណ៍ ភាពសប្បាយ សុភមង្គលផ្ទាល់ខ្លួន បំភ្លេចអតីតកាលឬបន្លប់ការគិត ។ល។ ការកម្សាន្តនេះមានដូចជា ការតុបតែងខ្លួន ការទិញទំនិញ សាក់លើខ្លួន លេងហ្គេម ចំអិនអាហារ ។ល។

ខ្ញុំមិនអាចរៀបរាប់អស់នូវសកម្មភាពកម្សាន្ត និងហេតុផលដែលមនុស្សម្នាក់ៗសម្រេចធ្វើវាអស់បាននោះទេ ព្រោះមនុស្សម្នាក់ៗគេសុទ្ធតែមានហេតុផលផ្ទាល់ខ្លួន និងស្ថានភាពខុសគ្នា។ សូម្បីតែអ្នកដែលចូលចិត្តរឿងតែមួយ ក៏អាចមានរឿងរ៉ាវ(story)ឬហេតុផលខុសគ្នា។ អ្វីដែលអ្នកត្រូវចាំ ហើយរំលឹកខ្លួនឯងគ្រប់ពេលវេលានោះគឺ មនុស្សគ្រប់រូប មានចំណង់ចំណូលនិងរសនិយមខុសៗគ្នា។ ត្រឹមហេតុផលដែលគេធ្វើអ្វីមួយមិនដូចអ្នក ឬប្លែកពីគេ ក៏មិនមែនមានន័យថា គេល្ងង់ឬឆ្កួតនោះដែរ។ សំខាន់ត្រង់ថា តើសុភមង្គលរបស់បុគ្គលនោះស្ថិតនៅលើអ្វី? បើអ្នកកំពុងធ្វើនូវអ្វីដែលធ្វើឲ្យអ្នកកំពុងមានសេចក្តីសុខ សូមបន្តធ្វើទៀតចុះ តែសូមកុំពេបជ្រាយឬមើលស្រាលសេចក្តីសុខអ្នកដទៃ។

ខ្ញុំលើកឧទាហរណ៍ អ្នកខ្លះដែលគាត់មិនចូលចិត្តការសាក់លើខ្លួន ដើរផ្សងព្រេង/ទេសចរណ៍ ការគាំទ្រឬងប់ងល់នឹងតារាល្បី ។ល។ ជំនួសអោយការព្យាយាមស្វែងយល់មូលហេតុ ឬអត្ថន័យរបស់វាសម្រាប់អ្នកផ្សេង ពួកគាត់តែងមិនអោយតម្លៃទៅលើអ្នកដែលធ្វើវា ខ្លះគិតថា គេមិនល្អ ឥតប្រយោជន៍ ទំនេរជ្រុល ឥតការងារធ្វើ បែកឆ្វេង ល្ងង់ឬមិនឆ្លាតដូចខ្លួន។ វាមិនខុសអ្វី ដែលប្រទេសនីមួយៗមានប្រវត្តិ វប្បធម៌ និងសាវតារខុសៗគ្នា តែយើងមិនព្យាយាមស្វែងយល់ពីគេ តែបែរជាមើលស្រាយ មិនអោយតម្លៃ ហើយលើតម្កើងរបស់ខ្លួនថាល្អផូរផង់ ត្រឹមត្រូវ និងមានតម្លៃ។ ជួនកាល ការស្វែងយល់ពីអ្នកដទៃដែលខុសពីយើង បើកចិត្តអោយទូលាយនិងធំជាងនេះ វាធ្វើអោយជីវិតនិងការគិតរបស់អ្នកមានន័យជាងមុន ក៏ថាបាន។ ឃើញអ្នកខ្លះ ដល់ថ្នាក់ឈ្លោះគ្នា ឬជេរគ្នា ដោយសារតែពួកគាត់មានការគិត និងទំនោរខុសគ្នា ហើយព្យាយាមបង្ហាញថារបស់ខ្លួនត្រូវ ឯរបស់អ្នកផ្សេងខុសតែរៀងៗខ្លួន ដោយមិនព្យាយាមដោយគ្រាន់តែស្តាប់និងទទួលការយល់ឃើញរបស់អ្នកដទៃ សម្រាប់ជាចំណេះដឹងនិងបទពិសោធន៍ថា “អូ៎! មានមនុស្សច្រើនសិបនាក់ទៀត ដែលគិតដូចនេះ ដូចនោះ”។ ដូចជា យើងដឹងថា សត្វសេះសប្បាយចិត្តពេលឃើញស្មៅ តែកុំព្យាយាមបង្ខំសេះអោយសប្បាយចិត្តពេលឃើញមាន់ដុតដូចជាមនុស្សអី ហើយវាក៏គ្មានប្រយោជន៍អ្វីនឹងការខំឈ្លោះនិងព្យាយាមអោយសេះចូលចិត្តមាន់់ដុតដូចយើងដែរ។
សង្ឃឹមថាអ្នកអានហើយ សម្លឹងអ្នកដទៃក្នុងក្រសែភ្នែកមួយផ្សេងទៀត 🙂

ហេតុអ្វីមើលរឿងមួយស្មើនឹងអានសៀវភៅមួយក្បាល

04/06/2016 by Dory

“សៀវភៅ!”
“ខ្ញុំចូលចិត្តអានសៀវភៅ!”
“អានច្រើនចេះច្រើន”
មនុស្សគ្រប់រូបអោយតម្លៃ និងលើកទឹកចិត្តអ្នកដែលចូលចិត្តអានច្រើន។ មិនថាអ្នកចូលចិត្តអានសៀវភៅប្រភេទ ប្រវត្តិសាស្ត្រ វិទ្យាសាស្ត្រ បច្ចេកវិទ្យា ប្រលោមលោក ។ល។ ការអានតែងត្រូវអ្នកផងទាំងពួង កោតសរសើរ និងយល់ថាត្រឹមត្រូវ។

ពិតណាស់! ខ្ញុំក៏យល់ដូច្នោះដែរ។ កាលនៅវិទ្យាល័យ ខ្ញុំអានសៀវភៅច្រើនទាក់ទិននឹងប្រវត្តិសាស្រ្ត វប្បធម៍ទូទៅ បច្ចេកវិទ្យា និងប្រលោមលោកខ្លីៗបរទេស។ ដល់ចូលមហាវិទ្យាល័យ ចាប់ផ្តើមចាប់អារម្មណ៍លើការអានសៀវភៅប្រលោមលោកបរទេសជាភាសាអង់គ្លេស (Novel) ដែលល្បីៗឬកំពុងពេញនិយម។

ប៉ុន្មានឆ្នាំមុននេះ ខ្ញុំជាមនុស្សដែលងប់ងល់នឹងការអាននិងសរសេរ(Blogging) និងមិនចូលចិត្តមើលរឿង(Movie)អាមេរិចអីទេ ។ រាល់ពេលកំពុងអានសៀវភៅ អានបណ្តើរ ខ្ញុំតែងប្រើញាណស្រមើស្រម៉ៃដល់ទិដ្ឋភាពពិត ទៅតាមវោហារស័ព្ទរបស់អ្នកនិពន្ធ និងដកស្រង់ចំណុចល្អៗមួយចំនួនដែលអាចប្រើប្រាស់ក្នុងជីវិតដាក់ទុកក្នុងចិត្ត។ សៀវភៅរឿងមួយចំនួនដែលល្អអានខ្លាំង ខ្ញុំតែងរំពឹងចង់ឃើញសៀវភៅហ្នឹងត្រូវបានគេយកទៅថតជាខ្សែភាពយន្ត។

ដូចជាការរំពឹងទុក សៀវភៅមួយចំនួនបានចេញជាភាពយន្ត វាធ្វើអោយខ្ញុំរីករាយនឹងមើលរឿងនោះម្តងទៀត តាមរយៈផ្ទាំងកញ្ចក់។ ប៉ុន្តែខ្ញុំចាប់ផ្តើមយល់ឃើញថា សៀវភៅមួយក្បាលហ្នឹងខ្ញុំខំអានទាំងថ្ងៃទាំងយប់ច្រើនសប្តាហ៍ទម្រាំបានចប់មួយៗ តែបើមើលរឿងវិញ តែពីរបីម៉ោងអាចមើលបានយ៉ាងជក់ចិត្ត ហើយយល់សាច់រឿងបានដូចពេលអានដែរ។ ក្រោយៗមក សៀវភៅដែលខ្ញុំបានអាន និងបម្រុងនឹងអានបានចេញជាភាពយន្តជាបន្តបន្ទាប់ ហើយវាធ្វើអោយខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍ទៅលើការមើលរឿងអាមេរិចបន្តិចម្តងៗ។

សម្រាប់អ្នកដទៃ វាគ្រាន់តែជាការមើលរឿង ដែលមនុស្សមួយចំនួនអាចយល់ថា ជាការឥតប្រយោជន៍ ខ្ជះខ្ជាយពេលវាលា។ ប៉ុន្តែសម្រាប់ខ្ញុំ មើលឃើញរឿងទាំងនោះជាសៀវភៅមួយក្បាលដែលត្រូវមើលនិងស្វែងយល់។ ហើយវាក៏ជាមូលហេតុដែលពេលខ្លះ អ្នកផ្សេងគិតថារឿងហ្នឹងអត់ល្អមើល តែខ្ញុំគិតថាវាជារឿងល្អមួយមិនគួររំលង។ ជួនកាលមើលបណ្តើរ ឆ្ងល់វិញថាក្នុងសៀវភៅគេសរសេរយ៉ាងម៉េច ទើបថតបានចេញឈុតហ្នឹង។

មកដល់ពេលនេះខ្ញុំបានផ្លាស់ប្តូរទម្លាប់ ពីអានមកមើលវិញ ណាមួយមិនសូវមានពេលទំនេរផង គិៗៗ…

	wynnsoft លើ ដើម្បីលើកលែងទោសដល់មនុស្សជ…
	wynnsoft លើ ដើម្បីលើកលែងទោសដល់មនុស្សជ…
	wynnsoft លើ ដើម្បីលើកលែងទោសដល់មនុស្សជ…
	Dory លើ តំណទាញយករឿងព្រេងនិទានខ្…
	LeatSophat លើ តំណទាញយករឿងព្រេងនិទានខ្…
	Phirun លើ សៀវភៅមួយក្បាលដែលអ្នកដាច់…
	Dory លើ 7 ចំណុចត្រូវយល់ដឹង សម្រាប់…

ខែឧសភា 2023
ច	អ	ព	ព្រ	សុ	ស	អា
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30	31